Fobie
een stuk of acht harige poten
een lijf zo dik als een pier
de deur houd ik dan gesloten
mijn ogen gericht op die kier
waar hij misschien onder door kan
bij de minste beweging
gil ik hard om mijn man
die lacht om zo'n harig ding
nou hij bederft op slag mijn goede zin
omdat ik er niets mee heb
zelfs bij een hele kleine spin
laat ik me niet vangen in zijn web
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 27-09-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Marill Meijs (Actief sinds: 30-03-2014)
Informatie bij het gedicht
steeds weer denk ik, nu vang ik die spin en zet hem gewoon buiten, maar bij het idee dat hij over mijn hand gaat kruipen begin ik al te rillen.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Fobie’ van Marill Meijs zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.