Oude koeien

Willem Bernardus Tijssen

Oude koeien uit de sloot hoor ze
Nog eens loeien. Ze krabbelen
Tegen de walkant op om zich met
Ons heden te bemoeien.

Roodbont, zwart wit gevlekt;
De kosten door de winst gedekt.
Melkkoeien zouden het slechts
Wezen, maar wat overbleef waren
De mageren van de soort die
Weldra werden afgewezen.

Oude koeien uit het verleden
Zijn niet ontvankelijk voor de
Rede van de vrede. Zij loeien
Historie keer op keer en trekken
Nimmer lering uit een vorige keer.

Hun macht is groot en zij vragen
Om herhaling. Wij binden ze een
Bel om; en zij loeien ons heden
Naar een onnodige verschraling.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 12-09-2015

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Willem Bernardus Tijssen (Actief sinds: 02-03-2015)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Oude koeien’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.