Hoor Die Paarden Toch Eens Draven

Willem Bernardus Tijssen

Herenpaarden, damespaarden
Dartelen door mijn brein. Ik kan
Niet anders denken dan aan paarden;
Ik kan zonder niet gelukkig zijn.

Hoor die paarden toch eens draven.
Het moet haast wel werkelijk zijn. Ik wil
Er met een ander niet over praten. Die
Paarden zijn alleen gevangen in mijn brein.

Ben ik soms gek geworden om het
Simpelweg gelukkig zijn? Gelukkig,
Omdat die paarden hun rondjes draven,
Als paarden die voor mij beslagen zijn.

Ben ik soms gek geworden om het paarden
Fluisteren in mijn geest? Of ben ik een
Bewonderaar van de edele waarden die ik
Alleen terugvind in het paardenbeest?

Hoor die paarden toch eens draven.
Hen niet zien is niet verkeerd. Ik wil
Mij meten met de maten; maten
Die men in de paarden vereerd.

Herenpaarden, damespaarden
Dartelen door mijn grijze brein. Ik kan
Mij niet ondankbaar afwenden van die
Waarden die alleen aan mij gegeven zijn.