De Stieren Van Pamploma

Willem Bernardus Tijssen

De stieren van Pamploma,
Vieren hun hoofdrol in een jaarlijks drama.
Door de straten jaagt de meute ze voor zich uit,
Zijn zij niet louter slachtoffer,
Maar behalen ook wel eens de overwinningsbuit.
Voortgedreven jaagt de meute ze voor zich zich uit.
Zij kunnen niet kiezen terug te gaan,
Want hun weg voert immer vooruit.

De stieren van Pamploma,
Zijn de helden in een jaarlijks terugkerend spel.
In aantal vormen zij slechts een minderheid,
Omringd door de duizenden vijanden die ik tel.
Voortgedreven jaagt de massa ze voor zich uit.
Zij dragen de last van de botgevierde lusten,
In een drama-spel tussen de mens en zijn dierlijke buit.

De stieren van Pamploma,
Dragen hun hoorns op de goede plaats.
Zij beloven de massa hun gouden hoorns,
En geven nimmer op voordat zij zijn uitgeraasd.
Ieder jaar weer bewijzen zij, dat aan hen het trotse Spanje ontspruit.
Zo dragen zij hun kracht en heldenmoed,
Als een nationaal imago over de hele wereld uit.