«»
adem, de aanblik van wat eens was
nee geen naam in eeuwigheid maar
een plek naast alle ingezetenen
wat gaan we doen, zal de nacht jouw
glans gaan strelen tot aan het mat
geslagen uur waar in wij het feest
gaan delen?
zou niet weten hoe mijn spade
je zou verbieden, je verankeren
aan het lot dat ons bindt, mijn liefste
ik sterf mee aan jouw keten
in twijfel hangt de herinnering
aan het heden; er is geen moment
dat jouw zijn zich niet
in mijn armen bevindt
het mat geslagen uur
ergens is er nog jouw stilleadem, de aanblik van wat eens was
nee geen naam in eeuwigheid maar
een plek naast alle ingezetenen
wat gaan we doen, zal de nacht jouw
glans gaan strelen tot aan het mat
geslagen uur waar in wij het feest
gaan delen?
zou niet weten hoe mijn spade
je zou verbieden, je verankeren
aan het lot dat ons bindt, mijn liefste
ik sterf mee aan jouw keten
in twijfel hangt de herinnering
aan het heden; er is geen moment
dat jouw zijn zich niet
in mijn armen bevindt
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 12-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
elze schollemaActief sinds: 01-10-2014Informatie bij het gedicht:
** de liefde voor mijn oud en ziek geworden viervoeter verplettert mijn horizon, het ongrijpbare dient zich aan Auteursrechten
Op dit gedicht ‘het mat geslagen uur’ van elze schollema zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Dieren (algemeen)
Nieuwste gedichten
- CONTRA-GELUID (2) !!!
- [ Het echte leven (2) ]
- Woonwijkooievaar
- [ Het echte leven (1) ]
- Bosmieren
- [ Uitzoeken ]