Nooit meer

max kalff

O, lief beestje wat was het een feest,
al die jaren dat jij bij mij bent geweest.
Stoeien,dollen,spelen, lachen, altijd blij,
wat een Gods geschenk was jij voor mij.
Mooie hond zo trouw en lief,
jij was ieders hartendief.
Als jij wist hoeveel ik van jou houd,
ook al was jij in al jou ondeugd wel eens stout.
Vrolijk, sterk en zo blij was jij,
o, mijn God wat een vreugde gaf jij mij.
Licht en luister om ons heen,
zo als jij was er geen een.
Maar de dagen van weleer,
zijn er plotseling niet meer.
Jij bent zo triest, zo zwak, en stroef,
waarom ben ik toch onrustig, en zo droef?u
Donkere wolken ballen zich te saam,
in bezorgdheid hoor ik jouw naam.
Nu grijpt angst en onrust mij naar de keel,
pijn en moeite is plots jouw deel.
O, wat moet jij nu toch lijden,
pijn in het hart is het voor ons beiden.
Hoe zijn wij in deze hel gekomen,
vanwaar toch deze boze dromen?
Pijn, paniek, chaos, wat gebeurd er nou?
Meisje, meisje, weet toch dat ik van jou hou.
Zachte rosse in harde blauw verkleurd,
waarom is mijn hart toch zo verscheurd?
Waarom lig jij nu toch zo stil,
na die hart verscheurde gil?
Adem stokt, ik voel mij ledig,
jij mijn meisje ligt zo vredig.
Kom, wordt wakker en wel gauw,
baasje wil toch stoeien, dollen, spelen, en lachen
met jouw?

Nooit meer stoeien, dollen, spelen, en lachen met jou.