Duif
Je zit daar maar
op onze koer
schuw en bang
als voetstappen
jou lijf naderen
dan vlucht je van ons weg
met je laatste krachten
van je vleugels
vlucht je ons voorbij
Eten wil je niet doen
je bent ziek
je bent te jong
zonder mama om je heen
je bent zo …
alleen
Arme duif
als je niet eet
dan zal je doodgaan
laat dat niet gebeuren
alstublieft
vecht! voor je leven
laat ons, je wereld inkleuren
Dan kom je, je ziekte weer te boven
dan ben je weer gelukkig en blij
spreid je je vleugels
de wijde wereld in …
het is zo, dat het moet
Als jij weer gelukkig en vrij bent
dan zijn wij dat ook …
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 26-04-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Gedichtenlady (Actief sinds: 21-04-2014)
Informatie bij het gedicht
(dit heb ik geschreven toen er vorig jaar een duif op mijn ouders hun koer zat ... Het moet tegen een muur gevlogen zijn ofzo en was bijna dood :( kon niet meer vliegen enzo ... maar mama heeft het verzorgd en na een tijdje kon het weer vliegen)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Duif’ van Gedichtenlady zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.