Bibi
ontmoette haar bij toeval
een kroegje op de kade
haar blik verhuld in jade
brachten mijn spieren in verval
heupen wiegend holle rug
en 't kontje een plateautje
had even ademnoodje
en riep haar sprakeloos terug
één oogwenk van haar ogen
een zoute zwoele zeebries
bereikte toen mijn neusvlies
keek zonder gezichtsvermogen
groen hoewel ontwapenend
ontnam tevergeefs mijn zwaard
waarheid bleek geluk bespaard
fier en spierlijk vergapenend
Cea
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 19-05-2016
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Cea (Actief sinds: 16-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Bibi’ van Cea zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.