Steencirkel

Paul Duyvesteyn

De zon verrijst tussen zandstenen reuzen en doet eeuwenoud ontwaken,
begeleid tussen witte wolken door tientallen witgeklede wachters
Onder een verlichtende kim maken zij allen eerbiedig een buiging,
om zo zon's kleurrijke krans meer glans te geven

s'Avonds als de zon zich aan de andere zijde neervlijt,
zijn de wachters somber en statig in zwart gehuld
Zij maken opnieuw een knielend eerbetoon
en hullen zo het heldere licht in een grijze sluier,
opdat de nacht over deze geestvervulde plek kan waken

Dit avondluchtdeken blijft sluierend boven de steencirkels hangen
Schimmige rituele reizigers trekken dan de gewijde kring binnen
Met hun vlammende toortsen verbleken zij deze schemering
In bange nood roepen zij met devote aanbidding hun goden aan,
maar beseffen niet dat die zich van deze indringers hebben afgekeerd