De god in mijn gedachten

Guido van Geel

slaapt meestal zijn roes uit, na weer in mijn nachten
de duisternis gewoon te hebben ondergaan.
Geen licht is mij aangegaan in mijn dromen
noch in 't even bekomen omwille van mijn andere zij.

Toch zou hij mij veel helder mogen verklaren
over de vragen die zo nu en dan langs mij komen.
Alhoewel bij mij een donker vermoeden zich opdringt
dat hij wellicht zichzelf ook in bochten wringt.

Daarom hier als troost:
De waarheid vormt een toeval.
Het toeval betreft de zekerheid.
Aan de zekerheid kun je voorbij gaan.
Wat je voorbij ging, weet je niet.
Wat je weet is onbelangrijk.
Van belang is alles bij elkaar.
Tezamen met wat overblijft,
beklijft, wat dacht je dan, proost!

Guido van Geel