INLOGGEN
«»

Pokémon jagers

Pokémon jagers

Een ogenschijnlijk
Gewone zondagochtend
We drinken onze koffie
Mijn vriendin en ik

Beneden ons het winkelplein
Vreemde wezens schuifelen daar
Opvallend langzaam voorbij
We kijken verbaasd naar hen

Ze staren op hun mobieltjes
Lopen rondjes rond gebouwen
Zonder de gebouwen
Of de omgeving te zien

Ze lopen langzaam
Alleen, samen
Of in groepjes
Ze hebben geen direct contact
Maar horen bij elkaar

Ze hebben iets weg van zombies
Of leden van een enge sekte
Die wachten op het signaal
Om in actie te komen
En ons allemaal te vernietigen

Even googlen
Bracht ons het antwoord
Dit zijn dus Pokémon jagers
Op jacht naar virtuele beestjes

Ze zitten midden in
Een bizar internetspel
Hoe meer beestjes je ontdekt
En vangt met je mobiel
Hoe meer punten je krijgt
En alleen met een app
Kun je ze kennelijk zien

En denk nou niet
Dat het hier alleen om kinderen gaat
Ben je gek
Dit zijn volwassenen
Mannen en vrouwen
Of hele families
Gezamenlijk op jacht

En als de beestjes gevangen zijn
Gaan ze weer huiswaarts
Intens tevreden en voldaan

Misschien voel ik medelijden voor ze
Het lijkt me persoonlijk
Zo'n triestige bezigheid
Een moderne vorm
Van eenzaamheid

Maar daar zijn zij het
Vast niet mee eens
Zij leven in hun wereld
En ik in de mijne
Wij zullen elkaar
Vast nooit ontmoeten

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 25-04-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Vincent Oostrijck
Actief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Pokémon jagers’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.