Brugge

Mark Ackaert

Als ik denk aan Vlaanderen
zie ik Brugge in gedachten
oude huizen pootje badend aan de grachten

Ik kuier langs de smalle straten
keikoppig geplaveid
muziek halmt over rode- pannen-daken
’t is de beiaard die zijn bronzen klanken spreidt

Zilveren druppels plensen op het grote plein
Uit honderd monden
strooit Canestrano zijn fontein
rond de baksteenrode kleuren van
het concertgebouw
Klara nodigt uit

Vanuit ramen en door open deuren
klinkt Van Immerseels pleyel fragiel
op oude snaren

Spiegelend in winkelramen zie ik Jappen
naar mozartkugeln staren

“Bruges la morte” “Die Tote Stad”
is nu een bruisend vat