behoeden

Geert Messelis

de beelden in de grotten
zijn verdwenen
huid kon het licht niet velen
de adem van de mensen
we waren met tevelen
de grot is vol met replica
de oorsprong is verborgen
niet meer door ons bedorven
betonrot kruipt op mijn gezicht
ik voel me hangen aan de rotsen
mijn huid die alles heeft bewaard
gespannen aan de wilgen
de tastbaarheid is heen
je ziet geen kinderhand
meer aan de wand