«»
hokten de zwijgers samen in hun wrok
om zich vol te vreten in eigen nijd
het was in die glanzende eeuwigheid
dat hij zijn boodschap te venten bood.
In de nacht dat het licht verdween
riepen de krijters in hun dromen
zich te tekenen aan de wanden
het was daar dat hij zijn hun handen
hief om wille de te dempen nood.
Maar uit de nevels aan de rand
waar de wereld zijn grenzen kent
rees in groot vertoon en kernmacht
de ster die het tot sterven had volbracht
en loste alles, ook hem, op in het rood.
Guido van Geel
De schreeuw in de stilte
Op de dag dat de stilte brakhokten de zwijgers samen in hun wrok
om zich vol te vreten in eigen nijd
het was in die glanzende eeuwigheid
dat hij zijn boodschap te venten bood.
In de nacht dat het licht verdween
riepen de krijters in hun dromen
zich te tekenen aan de wanden
het was daar dat hij zijn hun handen
hief om wille de te dempen nood.
Maar uit de nevels aan de rand
waar de wereld zijn grenzen kent
rees in groot vertoon en kernmacht
de ster die het tot sterven had volbracht
en loste alles, ook hem, op in het rood.
Guido van Geel
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 23-04-2017
Beoordeel dit gedicht nu
| 5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Guido van GeelActief sinds: 28-03-2014Informatie bij het gedicht:
Uit: Het absurdistisch universum', zie ook bij '1001 gedichten'. Facebook
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De schreeuw in de stilte’ van Guido van Geel zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Cultuur
Nieuwste gedichten
|
Best beoordeelde gedichten
|
Populairste dichters
|
