Waar te gaan
over de dichter zijn lot
Waar de ruggen zwaarmoedig leunen
slapen de verzen hun doodse dagen
met alleen tussen kaft en kaft de zilver-
visjes die aan de roersels knagen.
Waar het stof glinsterend soms daalt
vergeten in de late koude middagzon
dekken laag na laag een zacht grijze
waas over waar geen ziel naar taalt.
Waar Hooft drost was van Muiden.
Waar van Da Costa een straatnaam rest
Waar Willem ooit zijn Madocke maecte.
Staat de dichter als een ten lange lest.
Guido van Geel
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 07-04-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Guido van Geel (Actief sinds: 28-03-2014)
Informatie bij het gedicht
Van dit vers is een andere versie te vinden op de site van 1001 gedichten. Mocht U ze beide lezen dan zou ik met uw oordeel er over zeer vereerd zijn, in dat geval dank ik U bij voorbaat. Groet Guido van Geel
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Waar te gaan’ van Guido van Geel zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.