de vreemdeling

Geert Messelis

onder de lampen van chirurgen
is het vreemde lang verdampt
de kinderen teruggekomen
met ratels in de hand

spijt is een woord
dat rijmt op nijd

het zijn berust
heel diep onder de horizon
onzichtbaar voor de ogen
en wij vervuld van onvermogen
starend naar de zon

het krimpt ons in de ijzertijd
hoe het net ons wereldwijd
verpopt tot niet bewegen
en wachten op het gif

we staren ons netvlies blind
op trivialiteiten
het praatje bij de bakker
lees je op internet
terwijl de rij
woordeloos aanschuift
aanneemt en verdwijnt

ons zwijgen is geen schroom meer
maar het krukkige gebrek
om echt te leven
en te geven
om wie je vindt
op onze weg