een vleugje verleden in het heden

Geert Messelis

de pauw schrikt van de paukenslag
en druipt snel af
zijn staart diep naar beneden
en nee, niet tussen zijn benen
dat doet de woef
maar er is er geen

het muziek trok heel de stad bijeen
nu wandelt de fanfare
door van iedereen verlaten straten
en op de hoeken van die straten
zijn geen cafés meer
om na het spel
de dorst te lessen
maar stugge huizen
die van ver al zeggen
kom niet te dicht
of ik ga blaffen