De immigrant

Willem Bernardus Tijssen

Twee mannen het lot bracht hen in een
vreemd land. Zij kuieren over een weg
vol weemoed met distantie en gezond
verstand. Twee mannen zo verschillend
van taal en volksaard voelen zich een
met wat hun moederland nog voor hen
heeft bewaard.


Twee mannen wier stappen opklinken in
een vreemd land praten samen over wat
hun emoties zo nu en dan overmand.
Twee mannen in hun taaluiting zo anders van
aard spreken met hun hart dat verstandig nog
iets van de oude taal heeft bewaard.

Twee mannen die hun weg vonden in een
nieuw ochtendland praten over hun toekomst
na al wat in de vreemde door hen werd verpand.
Twee mannen vergeten soms heel even hun
nuchtere gezond verstand, wanneer zij hun hart
voelen kloppen voor het moederland.

Twee mannen zij overleden ergens in een ver
vreemd land. Hoe hun wegen ook scheidden; in hun
hart en handelen waren zij een van hand. Twee
mannen die vriendschap vonden die hen in de
vreemde heeft bewaard; iets voor hen vast hield,
zo ver van huis en haard.