INLOGGEN
«»

Zuid-Africa

Laat mij aan Zuid-Africa denken,
Want Sarie Marais ligt mij na aan het hart.
Zonder haar kan ik mij geen leven denken.
Zonder haar is een leven apart.

Laat mij aan Zuid-Africa denken,
want zij nodigt mij aan tafel op de berg.
Zonder haar laat ik mij stuurloos wenken.
Zonder haar ben ik een schipper zonder ruggenmerg.

Laat ik mij aan Zuid-Africa denken,
Want Sarie Marais hoedt mij onder haar parasol.
Zonder haar ben ik het Moriaantje van het immer zwenken.
Zonder haar schijnt de zon te fel op mijn bol.

Laat mij aan Zuid-Africa denken,
Want zij brengt mij terug naar het oude Transvaal.
Met haar kan ik mij niet zonder denken.
Met haar vormen twee kleuren een levensverhaal.

Want zwart of wit,
Ook in Zuid-Africa schijnt de zon voor niemendal.
Wanneer zij de tafel voedt op de berg
Maakt zij geen onderscheid naar ras of getal.
En geeft zij aan Sarie Marais dat gulle hart,
Dat een voorkeur geeft tot samenleven
Boven een leven apart.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 14-04-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Willem Bernardus Tijssen
Actief sinds: 02-03-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Zuid-Africa’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.