Barokopera : Purcell gala II

Dora

Ik zetelde in het onverlichte
op het puntje van mijn stoel
alsof ik afstand wilde verkleinen
tussen podium en mezelf
geen expressie wilde missen
generlei woord prijsgeven
aan onherstelbare leegte.

Zo hoog was mijn becijfering
dat ik zee ruilde voor Rotterdam
bekrachtiging was verbluffend
een levendig meesterschap
stond zomaar op het toneel
wijl ik opwinding verbeet
mezelf niet meer begreep.

Zij staken de draak met mij
die wisselende emoties
met een goddelijk gevoel
waarmee ik niet wist waarheen
amper tot bedaren gebracht.
Alleen ik en het toneelspel
de puinhoop die verdween.