INLOGGEN
«»

De Kievit

 De kievit en de eierendieven.

 Een kievit duikelde door de lucht
 en riep telkenmale zijn naam vol vuur
 en vloog als een jongleur in vrije vlucht
 door zijn hele lieve lentekuur

 de zon scheen en witte wolken dreven
 in de blauwe hemel, met alleen
 nog een leeuwerik vol tierend leven
 dansend daarboven en doorheen

 en het droge riet van het jaar tevoren
 wuifde met de leeg gewaaide pluimen
 ritselend in het windje net te horen
 onder van de peppels de nog kale kruinen

 naar…kom, genoeg van deze lentezang
 zo mooi is het roepen en tierelieren niet
 het is slechts strijd uit drift en drang
 om dood of leven, wat je zingen ziet

 maar de vossen, wezels en de kraaien
 en allerlei groen gelaarsde heren
 laten zich daardoor niet paaien
 daarvoor moet hij lamlendig simuleren

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 19-04-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Guido van Geel
Actief sinds: 28-03-2014Informatie bij het gedicht:

De kern van de poedel in de lente. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De Kievit’ van Guido van Geel zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.