De kanarie en de muis
De kanarie en de muis
Pietje floot zijn hoogste lied
op zijn stokje achter tralies
maar hongerlijden deed hij niet
noch taalde naar wat verlies
als hij kleine nootjes kraakte
Dat wist Piep een kruimelaar
die maakte dat hij daar raakte
al liep hij daarvoor katgevaar
Piep moest 't er maar op wagen
Dat zag Pietje vanuit zijn hoge kooi
en sprak: 'Pardon, mag ik U iets vragen?'
Piep keek op naar ‘t gele verentooi
en zei plat: ‘Wah wildegewete?’
'Is het niet beter mooi te leren zingen
dan hier van de vloer te moeten eten'
Piep zei: 'Ik laat me nie dwingen.
Ik piep alleen voor me eigen.
en jij daar met spijlen als je ramen
als ik jou was zou ik zwijgen
Jij slaapt alleen, ik gezellig samen'
Dat is vaak met een gouden kooi
die blinkt alleen van buiten mooi
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 19-04-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Guido van GeelActief sinds: 28-03-2014Informatie bij het gedicht:
Fabel 6 Facebook
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De kanarie en de muis’ van Guido van Geel zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Cultuur
Nieuwste gedichten
|
Best beoordeelde gedichten
|
Populairste dichters
|