Een sprookjeshuwelijk

Guido van Geel

 Een sprookjeshuwelijk

 Op een glimmend dotterblad
 zat een heel klein elfje lief te stralen.
 O, o, wat een dot een meid was dat.

 Dat vond ook een jong kaboutertje
 van haar vleugeltjes tot de voetjes.
 'Iets voor mij dat dartel stouterdje',

 mompelde hij in zijn pluizig baardje
 en zonder verder nog te dralen
 ging hij met een vaartje

 halen zijn fluitend rietje
 en weldra klonk heel zacht en zoetjes
 zijn verleidelijk melodietje.

 Hoe zoiets verder is gegaan,
 na dit sprookjes mix begin
 laat zich wel verstaan.

 Maar hoe je het moet noemen?
 Kalfjes of eltertjes in dat jong gezin.
 Geen idee, maar ze waren om te zoenen.