De Eenhoorn, de Sater en het Herderinnetje

Guido van Geel

 De eenhoorn, de sater en het herderinnetje

 Door het witte licht gaat op dunne poten het fabeldier
 dat sullig niet ziet de bokpotige zwarte sater
 die met rode ogen loert naar zijn lillend vlees, het water
 welt de sar in de bek uit elke speekselklier.

 Het bladerdek kraakt open als hij zich voorwaarts stort
 springt naar zijn verbaasd staand middagmaal,
 glijdt uit en schreeuwt wat ongepaste taal
 als de eenhoorn hem daarna vragend in de ribben port

 Ruikt die plots niet de zwoele dampen van een meisje?
 Paniek! IJlt hij herwaarts door het arcadische lover
 En derwaarts, waar is zij, de nimf of maagd vol warme tover

 Snuivend en speurend, naarstig, kan niet wachten
 zwelt zijn passie op haar schoot glazig te gaan smachten
 En kijk, daar gaat zijn herderinnetje, zij zingt een vrolijk wijsje