Het zaad verstrooid
wat jij raakte
schitterde als goud
nu zijn je handen broos en oud
het water uit je bron
is langzaam opgedroogd jouw
wilde bloemen op een hoop gegooid
het zaad verstrooid
door tijd en tegenwind dat
hopelijk weer goede aarde vindt
jij hebt alles weggegeven
als je in de spiegel kijkt
weet je wat er over is gebleven
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 15-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
28/05/2010
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het zaad verstrooid’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.