INLOGGEN
«»

Mijn ravijnen zijn te geef

 heb mijn tuinen ingericht
 steen heeft mij zijn kleur gegeven
 ik streel de wind met mijn muziek
 in rotsen gaat mijn stemming leven

 heb mijn handen leeg
 een helling vol beloften
 mijn ravijnen zijn te geef
 daar stort ik mijn gedrochten

 mijn hamers zingen vormen
 de zaag jankt het profiel
 uit de ogen spreken normen
 hun geest is nog dociel

 ik polijst ze met mijn ogen
 kus de toekomst op hun wang
 hun liefdes hebben ze gelogen
 intimiteiten waren dwang

 hun beeld staat hun trots te tanen
 de levens zijn verspeeld
 mijn verdriet verliest de tranen
 die ik met niemand heb gedeeld

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 15-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:

24/05/2010 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Mijn ravijnen zijn te geef’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.