«»
Mijn ravijnen zijn te geef
heb mijn tuinen ingericht
steen heeft mij zijn kleur gegeven
ik streel de wind met mijn muziek
in rotsen gaat mijn stemming leven
heb mijn handen leeg
een helling vol beloften
mijn ravijnen zijn te geef
daar stort ik mijn gedrochten
mijn hamers zingen vormen
de zaag jankt het profiel
uit de ogen spreken normen
hun geest is nog dociel
ik polijst ze met mijn ogen
kus de toekomst op hun wang
hun liefdes hebben ze gelogen
intimiteiten waren dwang
hun beeld staat hun trots te tanen
de levens zijn verspeeld
mijn verdriet verliest de tranen
die ik met niemand heb gedeeld
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 15-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:
24/05/2010 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Mijn ravijnen zijn te geef’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.