Huis in pluizen wol

wil melker

 ik huis in pluizen wol
 hoor het oeverloos gemekker
 ze maken me steeds gekker
 en ratelen me horendol

 woorden dansen op de hei
 een lied dat niemand ziet
 of hoort de melodie wordt in
 de wollen vacht gesmoord

 de kudde blaat en drijft
 gedachteloos voorbij
 verzamelt zich al eeuwig
 worteltrekkend in een rij

 makke schapen achteraan
 die laten alles rustig lopen
 nooit vergeten ze te hopen op
 waar anderen zijn voorgegaan

 ik huis in pluizen wol
 en zoek mijn eigen stek
 de herder maakt me niet meer gek
 hij weet van iedereen de plek