De rode lantaarn

Fairouz

China, we schrijven het jaar 1920.

Ze stond samen met de andere drie meesteressen
op de binnenplaats. Achter hen de bedienden.
Tien nachten lang was Meester Chen bij haar in
huis geweest. Als een soort van huwelijksfeest.

Ze was gekocht door de meester ná de dood van
Vader. Ze was met haar negentien jaren de
jongste hier. De eerste meesteres was minstens
al wel honderd jaar. En tóch, kaarsrecht stond ze
daar. Te wachten op het besluit.

Ze noemden haar de grote zuster . Met haar negentien
jaar was Sing-Lian de vierde bruid Vier huisjes kwamen uit
op de binnenplaats...voor meester Chen even zo vele
vrouwen. Iedere vrouw stond voor de deur van haar eigen
huis.

Vol arrogantie keek Sing-Lian naar de andere vrouwen.
Natuurlijk zou de lantaarn branden voor haar vannacht
Ze was beslist de mooiste...en al was haar meester ook al
oud, dat liet hem vast niet koud.

De mannen brachten meester Chen met veel kabaal naar
de binnenplaats. Waar hij uiteindelijk na wat heen en
geloop besloot. Het was als een klap in haar gezicht...ze
moest naar binnen . Haar huisdeur dicht.

De stem van de huismeester riep luid : Vannacht, zo heeft
Meester Chen besloten brengt hij de nacht door bij meesteres
drie..Grote zuster glimlachte mild terwijl ze zich terug trok
in haar huis. Meesteres twee hield zich bezig met haar kind.

Alleen Sing-Lian was niet zo gedwee. Zij zou vandaag niet
worden gemasseerd. Haar voeten werden niet in mooie
slippers getoond. Ze zag hoe men de lantaarn aanstak en
ze was boos.

Ten slotte was meesteres drie ook al wel veertig jaar en
Dat maakte haar ook toch maar een oude doos.
Sing -Lian moest nog leren dat Meester Chen al zijn
vrouwen moest eren.

Dat ging gewoon zo in die tijd. Het gevecht om de rode
lantaarn werd een voortdurende strijd.