Graven

Gertjan van der Kraan

Graven

Toch blijf ik doorgraven
In de woestijn van het leven
Zodat ik mij eens kan laven
Aan water dat wordt gegeven
Uit de Bron van eeuwig Leven
Ondanks mijn vele vragen
En het onbedoelde klagen
Op het vele harde werken
Om anderen te versterken
In hun droge dorre dagen
Zal ik eenmaal merken;
De Weg naar het feest,
Geleidt door de Geest
Door vreugde en pijn
Zelfs door de woestijn.
Merk je het allermeest
Bij groot en bij klein
Als Jezus de bron kan zijn
Die mij wil laven
Ondanks miniem graven
Van menselijke kant
Houdt Zijn genade stand.