Van Mij

Gertjan van der Kraan

Van Mij

Het was gezellig zo, met elkaar verbonden
Een avond als deze wordt altijd fijn gevonden
Ik keek wat rond en zag alle bekenden gezellig praten
Opeens was daar die vraag: Heb ik aanwezig verdriet wel in de gaten.

Zo gaat het vaak, niet eens bewust en onbedoeld.
Een échte blik op hem of haar en je had de pijn gezien, …. gevoeld.
Was ik voor hem of haar een steun, een hulp in ’t leven?
Kon ik echt niet anders tijd of aandacht aan hen geven?

Zo gaat het vaak; Hoe is het? Niet echt praten en even stilstaan.
En zonder het te weten moet die ander zijn stille weg weer gaan.
Wat gaat er in die ander om, heeft hij verdriet of zijn er vragen?
Ik denk het niet, hij lacht en je hoort hem zelden klagen.

Zo gaat het vaak volgens een vast patroon.
Het hoort er bij en is al heel gewoon,
Zo in de trant van: Ik ben ik en jij bent jij,
Maar eigenlijk, kent geen van beiden die hij of zij.

Ik ben ik en jij bent jij, draait het eigenlijk niet alleen om mij?
Staan we als christenen wel zij aan zij?
Oh God, hoe denkt U eigenlijk over mij?
Denkt u ook in de trant van; Ik ben Ik en jij bent jij.

Gelukkig God, U gaf Uw zoon voor mij.
U geeft mij kracht en staat daadwerkelijk aan mijn zij.
En U denkt echt; ik ben je Vader en jij bent van Mij.
Uw grootste wens: Kom toch bij Mij.

Hoe denk ik nu over die hij of zij?
Denk ik nog steeds; ik ben ik en jij bent jij?
Mijn liefde blijf ik je geven; zegt Hij.
Leeft Jezus’ liefde zo ook in mij ?


Hij zegt; Mijn vrede maakt je echt van binnen blij.
Zorg voor je naaste: ver weg, vlak bij.
Ga nu maar samen, zij aan zij.
Want Ik ben Ik, en jullie zijn van MIJ!