«»
om als wachtend koren te verrijzen.
De oogstmaand kan zich gelukkig prijzen
met volle aren, glanzend en gezond.
De rijke graanakker deint verkorreld blond,
slaakt zuchten, die naar Gods stem verwijzen:
"Mensen van allerhande geloofswijzen
voelen zich één, dankzij genadeverbond."
Ook wat verder, tussen woeste struiken,
staan tarwehalmen, eenzaam maar prachtig.
Zal een zwerver deze spijs gebruiken?
Verborgen vertrouwen leeft oppermachtig.,
al mag het slechts bescheiden ontluiken:
de stille eenling zonder steun bidt krachtig.
VERLATEN?
Het uitgezaaide Woord vergaat in de grondom als wachtend koren te verrijzen.
De oogstmaand kan zich gelukkig prijzen
met volle aren, glanzend en gezond.
De rijke graanakker deint verkorreld blond,
slaakt zuchten, die naar Gods stem verwijzen:
"Mensen van allerhande geloofswijzen
voelen zich één, dankzij genadeverbond."
Ook wat verder, tussen woeste struiken,
staan tarwehalmen, eenzaam maar prachtig.
Zal een zwerver deze spijs gebruiken?
Verborgen vertrouwen leeft oppermachtig.,
al mag het slechts bescheiden ontluiken:
de stille eenling zonder steun bidt krachtig.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 13-08-2018
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Han MessieActief sinds: 18-01-2018Informatie bij het gedicht:
Buiten een groep of kring van gelovigen kan iemand in eenvoud en stilte het christelijk geloof belijden. Deze enkeling kan een geweldige burger van Gods Huis zijn. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘VERLATEN?’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Christelijke gedichten
Nieuwste gedichten
Best beoordeelde gedichten
- Maak mij immuun
- Bede voor het Koningshuis
- Afgebroken tenten
- Afscheidsbede
- Als ik mijn ogen sluit.
- Levende boom