INLOGGEN
«»

VERLATEN?

Het uitgezaaide Woord vergaat in de grond
om als wachtend koren te verrijzen.
De oogstmaand kan zich gelukkig prijzen
met volle aren, glanzend en gezond.

De rijke graanakker deint verkorreld blond,
slaakt zuchten, die naar Gods stem verwijzen:
"Mensen van allerhande geloofswijzen
voelen zich één, dankzij genadeverbond."

Ook wat verder, tussen woeste struiken,
staan tarwehalmen, eenzaam maar prachtig.
Zal een zwerver deze spijs gebruiken?

Verborgen vertrouwen leeft oppermachtig.,
al mag het slechts bescheiden ontluiken:
de stille eenling zonder steun bidt krachtig.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 13-08-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Han Messie
Actief sinds: 18-01-2018Informatie bij het gedicht:

Buiten een groep of kring van gelovigen kan iemand in eenvoud en stilte het christelijk geloof belijden. Deze enkeling kan een geweldige burger van Gods Huis zijn. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘VERLATEN?’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.