VUUR ZONDER VOER
Dichte, onheilspellende duisternis
omringt een oude oosterse olielamp.
Daaruit kruipt, traag _ hortend, een bange damp,
waaronder zwak schijnsel gevangen is.
De vlam, nietig als een dorre gele lis,
siddert in ademnood, voert verbeten kamp,
wil drinken, zuigt moeizaam, met hevig gestamp.
Maar _ aan lavende vloeistof nijpend gemis...
Storm en regen gaan het lichtje worgen,
dat bijna verzinkt, dan echter opspringt,
ondanks noodweer blijft laaien tot de morgen.
Want een sterke, voedzame sterrenstraal dringt
door het zwart, glanst bescheiden, half verborgen.
De lamp van levensmoed brandt: Gods vuur zingt.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 26-07-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Han Messie (Actief sinds: 18-01-2018)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘VUUR ZONDER VOER’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.