Bij het kolenvuur.

Els Hengstman-van Olst

Ooit bleef hij hangen bij een vuur,
dat was wat Petrus deed,
daar verloochende hij zijn Heiland
en hoe vreselijk hij toen leed!

En steeds opnieuw en elke keer
als hij een vuurtje zag,
worstelde hij met schuldgevoel,
het was een zwaar gelag!

Totdat hij op een zekere dag
aan de oever van het meer,
opnieuw een kolenvuurtje zag
en in het schijnsel stond zijn Heer!

Jezus wenkte hem te komen,
maar hij voelde zich verlegen
want voor de andere discipelen
had hij zij verloochening verzwegen!

Maar Jezus in Zijn liefde
veroordeelde hem niet,
maar vroeg: "Heb je Mij waarlijk lief?"
en troostte zijn verdriet.

Zo mogen ook wij komen,
want Jezus weet het wel,
onze worsteling met schuldgevoel
en Hij geeft totaal herstel!

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 22-05-2018

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Els Hengstman-van Olst (Actief sinds: 28-12-2014)

Informatie bij het gedicht

N.a.v. van de preek van Henk Storvogel, Opwekking 2018 Biddinghuizen.

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Bij het kolenvuur.’ van Els Hengstman-van Olst zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.