HEEN GEWAAID

Han Messie

De welbekende zaaier van het Woord
strooit gele korrels op gestriemde grond,
verwacht dan verlangend de blijde stond,
dat het koren zijn oog en geest bekoort.

Jammer! Ontkiemend leven wordt soms verstoord
door stenen of onder distels verwond.
Lange halmen zien verlangend in het rond:
hun overwinning spreekt tot wie hen hoort.

Ver van de akker, tussen wild gewas,
wiegen. hier en daar verspreid, volle aren,
sierlijk maar weerbaar als hoog steppengras.

Zij mogen steeds nieuw levenszaad baren
om het zachte geloof met zwevende pas
door 't venijn der wereld te laten waren.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 11-05-2018

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Han Messie (Actief sinds: 18-01-2018)

Informatie bij het gedicht

Koren, ver van de akker, kan weleens de grootste aren dragen.

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘HEEN GEWAAID’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.