HEEN GEWAAID
De welbekende zaaier van het Woord
strooit gele korrels op gestriemde grond,
verwacht dan verlangend de blijde stond,
dat het koren zijn oog en geest bekoort.
Jammer! Ontkiemend leven wordt soms verstoord
door stenen of onder distels verwond.
Lange halmen zien verlangend in het rond:
hun overwinning spreekt tot wie hen hoort.
Ver van de akker, tussen wild gewas,
wiegen. hier en daar verspreid, volle aren,
sierlijk maar weerbaar als hoog steppengras.
Zij mogen steeds nieuw levenszaad baren
om het zachte geloof met zwevende pas
door 't venijn der wereld te laten waren.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 11-05-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Han Messie (Actief sinds: 18-01-2018)
Informatie bij het gedicht
Koren, ver van de akker, kan weleens de grootste aren dragen.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘HEEN GEWAAID’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.