INLOGGEN
«»

jfdkl jadlk

Dit is wellicht
een nieuwe geestdriftige kreet
uit het vernuftige streven
van Amerika 's wetenschap

deze trotse eigengereide roep
glijdt snel langs me heen
bemoedigt bij 't verdwijnen echter
mijn vastgegroeide verhouding met God
welke zich langzaam aan opbouwt
niet door peinzende metselaarskunst
maar dankzij genade ongedwongen groeit

mijn wezen wordt geen hoge boom
die over wijd uitzicht heerst
waardig wiegend de stormwind uitdaagt
blijft steeds een lage beschutte struik
waarin kleine veerkrachtige takken
aansluipende verstrooide zucht vangen
licht zwaaiend hernieuwde geuren zenden
naar verte of nabijheid.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 29-03-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Han Messie
Actief sinds: 18-01-2018Informatie bij het gedicht:

Ook voor een gelovige is het bij uitstek van belang om zich zowel van zijn sterkte als van zijn beperkingen bewust te zijn. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘jfdkl jadlk’ van Han Messie zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.