Het anker
Als mijn levensscheepje
door de storm wordt bewogen
en al mijn pogen
niets meer mag vermogen:
Is dan mijn levensscheepje
aan zijn lot overgelaten?
Als al de golven met hoge maten
over mij heenslaan; zodat ik ben in alle staten!
Moet dan vergaan mijn levensscheepje
naar de diepte van de zee?
Heere, die gedachte geeft zoveel wee,
maar ik zendt tot U op mijn beê
Een anker heeft mijn levensscheepje!
In alle strijd niet aan gedacht!
Ik ging tegemoet een donkere nacht,
maar Eén gaf mij kracht!
Het anker van mijn levensscheepje;
Ik werp het in "zee" en het doet:
Zijn werk, het hecht zich vast in hèt bloed!
De vaste grond, waar het anker in moet!
Zo ligt vast mijn levensscheepje;
nog wel op de woeste baren,
maar die zullen eens bedaren
Mijn Heiland zal mij bewaren!
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 18-11-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Drikus Engelenhoven (Actief sinds: 18-10-2016)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het anker’ van Drikus Engelenhoven zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.