Het anker

Drikus Engelenhoven

Als mijn levensscheepje
door de storm wordt bewogen
en al mijn pogen
niets meer mag vermogen:

Is dan mijn levensscheepje
aan zijn lot overgelaten?
Als al de golven met hoge maten
over mij heenslaan; zodat ik ben in alle staten!

Moet dan vergaan mijn levensscheepje
naar de diepte van de zee?
Heere, die gedachte geeft zoveel wee,
maar ik zendt tot U op mijn beê

Een anker heeft mijn levensscheepje!
In alle strijd niet aan gedacht!
Ik ging tegemoet een donkere nacht,
maar Eén gaf mij kracht!

Het anker van mijn levensscheepje;
Ik werp het in "zee" en het doet:
Zijn werk, het hecht zich vast in hèt bloed!
De vaste grond, waar het anker in moet!

Zo ligt vast mijn levensscheepje;
nog wel op de woeste baren,
maar die zullen eens bedaren
Mijn Heiland zal mij bewaren!