INLOGGEN
«»

Oorlogsleed

Het gele gas is weggetrokken,
mijn lichaam is tweedegraads verbrand.
Om mij heen nog wat mensenbrokken,
ik ben niet goed meer bij mijn verstand.

Wat is er in de mens gevaren,
die dit anderen toe wil brengen.
Het gebeurt nu al vele jaren,
dat wij elkaar willen verzengen.

Het was in het begin bij Abel,
zijn broer sloeg hem, zomaar, even dood.
De eerste moord, wat miserabel,
aarde kleurde voor het eerst bloedrood.

God had daar alles mee te maken,
Die nam Abels gift genadig aan.
Van Kaïn niet, zijn tanden gingen kraken,
hij is van kwaadheid zijn broeder maar gaan slaan!

Adam heeft het echter wel geweten,
God wees hem daarop reeds in Edens hof.
Door jouw falen is het nu zweten,
de slang kruipt nú grimmig door het stof.

God, die sprak daar tot deze wereld,
dat dé tweede Adam komen zou.
Hij kwam op aarde zonder geweld,
versloeg daar satan en bleef God trouw!

Door Hem komt een eind aan alle leed,
pijn en doodslag, is verleden tijd.
Hij, die op Calvarie voor ons streed,
door zijn bloed de mensheid heeft bevrijdt!

- opgeschreven door Joop Gilhuis -

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 15-07-2017

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Joop Gilhuis
Actief sinds: 09-12-2016 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Oorlogsleed’ van Joop Gilhuis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.