Ongelovige Thomas.

Els Hengstman-van Olst

Thomas, Thomas kom eens hier,
waarom twijfel je aan Mij?
Zie mijn littekens en wonden,
steek je handen in mijn zij!

Waarom wilde je niet geloven,
dat Ik het werkelijk ook Ben,
Ik kom door jouw gesloten deuren,
omdat Ik van je hou en ken!

Maar nu je Mij gezien hebt,
zeg je: "Mijn Heere en mijn God"!
Weet je Thomas, Ik ga je leren
en geef je ook een nieuw gebod!

Want zalig zijn zij die wél geloven,
ook al hebben ze Mij niet gezien,
dus zeg niet steeds in ongeloof,
eerst voelen, dan geloven misschien!

En zó heeft Thomas moeten leren,
dat geloof voorop moet staan,
ook al wil hij tastbare bewijzen,
dan nóg biedt Jezus hem Vrede aan!