Een vuur wat echt verwarmd

Gertjan van der Kraan

Een vuur wat echt verwarmd.

Ik zou mij zo graag eens heerlijk verwarmen
Niet zomaar wat uitwendig, maar helemaal
Ik zou mij zo graag eens echt warm voelen
Niet benauwd, maar helemaal ontspannen.
Geen rilling van koude of van angst.
Lichamelijk en geestelijk vol van een warme gloed.
Maar ik zie kou, angst, verdriet, pijn en ik verlies de moed.
Achter elke hoek van mijn leven weer die neonreclame
In grote letters lees ik dan: Waarom?
Ik weet, ik krijg geen antwoord,
Er is geen antwoord en ik ben leeg.
Maar wacht, … Schittert daar licht aan de horizon?
Het was er eerst nog zwart als de nacht.
Daar in de verte, op die heuvel
Gaat daar geen licht schijnen?
Het wordt lichter en geeft een behaaglijke warmte.
Ik ben verbaasd, dat mij dit overkomt.
Het vult zelfs de leegte in mij.
En eindelijk voel ik mij ontspannen.
In de nabijheid van dat warme vuur, voel ik een liefde
Een vuur dat niet verbrandt, maar koestert.
En door de lichtschijn van dat vuur
Zie ik een gezicht dat brandt van liefde
Hij wenkt mij naar zijn liefdesvuur.