Vissers.

Els Hengstman-van Olst

De hele nacht hadden ze gevist,
maar echter niets gevangen,
ze waren moe en uitgeput,
rusten was hun verlangen.

Ze stapten uit, gingen aan wal,
maar aan de oever van het meer,
stond Iemand Die hen gade sloeg,
het was hun Meester en hun Heer!

"Ga weer aan boort en gooi je netten
aan de andere kant weer uit,
geloof Me en vertrouw Mij maar,
je vangt een grote buit".

"Op Uw woord zullen wij het doen"
en ze deden het met haast,
de netten barsten van de vis,
ze waren zeer verbaasd.

"Zo wil Ik dat je mensen vangt,
voor Mij en voor Mijn Vader,
vertel ze wie Ik ben en wat Ik doe,
ja, breng ze tot Mij nader".

"Want zó wil Ik ook jullie leven,
vullen tot aan de rand,
vol en overvloedig,
door Mijn Liefdesband"!

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 11-10-2016

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Els Hengstman-van Olst (Actief sinds: 28-12-2014)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Vissers.’ van Els Hengstman-van Olst zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.

Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.