Enkel Genade.

Els Hengstman-van Olst

Als de dag begint,
en de zon vertoont haar gouden stralen,
als de nevel zinkt
en het licht gaat vele kleuren halen,
als ik verkwikt door Hoger hand
ontwaak en zie de nieuwe dag,
mij weer neer leg, vermoeid
maar met een dank'bre lach:
weet ik dan niet, dat dit mooie leven,
mij enkel uit Genade is gegeven?

Als ik de storm zie razen over 't veld,
als ik me verbaas over
de grootheid van 't geweld,
als ik de bliksem de hemel zie doorkruisen
en de donder als een waterval hoor bruisen:
weet ik dan niet, dat dit mooie leven,
mij enkel uit Genade is gegeven?

Als de schoonheid van een kleine bloesemtak,
zo teer en zacht en nog zo zwak,
als een kind van God,
gelijkend op dat zachte groen,
ben ik voor Hem die kostbare bloem:
weet ik dan niet, dat dit mooie leven,
mij enkel uit Genade is gegeven?

Als ik lees over Eén,
wiens Liefde niemand kan doorgronden,
ben ik dan zó doof, zó hard,
zó verblind door mijn zonden?
Als ik niet zie en hoor
wat God door dit alles mij wil zeggen,
hoe kan ik dan ooit
een ander Zijn Genade uit gaan leggen?
Weet ik dan niet, dat Jezus Zijn kostbaar leven,
enkel uit Genade heeft gegeven?