Ontwaken

Fedde Nicolai

Ontwaken en meteen is er het gemis
Je merkt gelijk de stilte om je heen
Het huis voelt kil en je bent alleen
Met een hart vol pijn en droefenis.

Ontwaken en niemand die je begroet
Elke eenzame dag gaat het leven door
Je vraagt je zelf af, waar leef je voor
De glans is er af, ‘t komt niet weer goed.

Ontwaken en opstaan, het zal wel moeten
Je bidt om moed en sterkte voor deze dag
Je put troost uit het feit dat je weten mag
Dat God er is en dat Hij je wil begroeten.

God, Hij laat je niet alleen, Hij zal je nabij zijn
En Hij zal je kracht geven om verder te gaan
God kent jou en Hij laat geen bidder staan
Vertrouw op Hem, Hij is bij je in verdriet en pijn.

Fedde Nicolai

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 24-10-2015

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Fedde Nicolai (Actief sinds: 10-01-2014)

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Ontwaken’ van Fedde Nicolai zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.