De Zee

Fedde Nicolai

Ik sta aan het mooie strand
En zie de grote wijde zee
Wieg met de golven mee
Mijn voeten zakken in het zand.

Ik geniet van het golven spel
Dat steeds weer anders wordt
Soms hoog en breed, soms kort
Soms langzaam, soms ook snel.

Het blijft mij maar boeien
En vraag me af hoe het kan
Ik krijg er nooit genoeg van
Het water blijft aldoor stoeien.

Prachtig deze grote blauwe zee
Uren kan ik er naar staren
Naar die woelige baren
In gedachten dobber ik steeds mee.

Stil word ik van de grootheid
Van al dat bruisende water
Van het bulderende geklater
En ik denk aan Gods majesteit

God die dit alles gemaakt heeft
Zee, land, lucht en winden
In de natuur is ook Hij te vinden
God is het die ons dit alles geeft.

God zij geprezen dag aan dag
Om Zijn onmetelijke macht
Om Zijn heerlijkheid en pracht
Dat een ieder dit ervaren mag.