donkerde op Golgotha

wil melker

het donkerde op Golgotha
in alle eenzaamheid
een stem die riep
waarom hebt gij mij verlaten


de dood was traag
er vloeide vaag wat
bloed en water uit de wonde
het leven brak in een seconde


de steen sluit zacht
het graf in wit gewaad
zachte handen weten dat
de geest nog verder gaat


maar hij zal herrijzen
en opent weer de paradijzen
die gesloten waren door
de wens om god te evenaren