een hand als duizenden

wil melker

ik keek je aan
voelde de klink
je opende een hand
als duizenden en liet me
zonder drempel binnen gaan

de ruimte was sacraal
in vleugjes wierook
droomden heiligen
hun beelden in een
eeuwenoud patriarchaal

ik zag de doopvont
waar mijn moeder stond
een priester om de kinderen
in te schrijven goot heilig water
over generaties jonge lijven

ik dacht tegenzin maar
mijn gevoel ging daar juist tegen in
zag het gebrandschilderde in ramen
het orgel speelde samen maar te luid
geruisloos sloop ik snel de kerk weer uit