De oude boom

Els Hengstman-van Olst

Bij de buren staat een boom Heer,
bijna kaal en bijna dood.
'k Hoorde er plotseling geluiden,
het was een merel die er floot.

Hij floot er uit het hoogste topje,
zittend op een kale tak,
de allermooiste lente tonen,
helemaal op zijn gemak.

Het kon hem absoluut niets schelen,
dat die boom zo lelijk was,
gelukzalig zat hij daar te fluiten,
schijnbaar danig in zijn sas.

Waarom Heer, is het voor ons zo moeilijk
om met wat minder blij te zijn?
Kunnen wij niet van harte zingen,
doet de tegenspoed ons pijn?

Maar juist door die kale takken,
kunnen wij de hemel zien.
Kan Gods zonlicht op ons dalen,
leren wij te danken bovendien!

En wat eerst zo kaal en doods leek,
groeide door onder de grond
en zie, in 't volgend voorjaar,
een nieuw boompje daar weer stond!

Bij de buren staat een boompje,
zijn tere takken zie je niet
want midden tussen bloesem bloemen,
zingt een merel zijn hoogste lied!