INLOGGEN
«»

Als bomen zie ik mensen.

Door blindheid was ik geslagen
en kon totaal niets zien,
ik taste in het duister
of daar een helper was misschien?

Ik verlangde zo naar heling,
verlangde zo naar Licht,
maar donker was mijn weg
mijn pad was zonder zicht.

Mijn donkere ogen huilden,
mijn tranen vloeiden voort,
mijn stem riep om genezing
of daar iemand naar mij hoort?

Toen plotseling in mijn duister
een hand die raakt mij aan,
een stem doorbrak mijn blindheid;
"Ik wil nu naast je gaan".

"Ik wil dat je gaat kijken,
vertel Mij wat je ziet?"
Als bomen zie ik mensen,
maar goed zien kan ik niet!

Opnieuw werden mijn ogen
bedekt met Kracht van Hem
en langzaam kwam er schijnsel
bij de Volmacht van Zijn Stem!

Nu kan ik echt goed kijken
en Licht schijnt om mij heen,
nu zie ik Hem Die heelde;
't is Jezus, ja Hij alleen!

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 31-12-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Els Hengstman-van Olst
Actief sinds: 28-12-2014Informatie bij het gedicht:

Dit gedicht gaat over geestelijke blindheid, het naar binnen gericht zijn, op jezelf en je problemen in plaats van op Jezus zien! Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Als bomen zie ik mensen.’ van Els Hengstman-van Olst zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.