Job
Mooie vrienden heb ik
nee ze bleven niet weg
gingen zwijgend bij me zitten
een veel zeggende stilte
toen barste ik los
vervloekt de dag dat
ik was geboren
de stilte was verbroken
de ideeën over God
rolde over mij heen
dat was verkeerd
een goddeloze fout
wie zijn jullie dan
om met je denkbeelden
god te verdedigen
tegenover de mens
die stuk gaat en lijd
zwijg maar weer
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 02-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Pastor (Actief sinds: 01-10-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Job’ van Pastor zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.